نگاهی به آلبوم 24 ساعت - بهرام

نوشته آرین کبیری

Genre: Old School

مقدمه

بهرام بعد از ضبط 3 آلبوم خصوصی به نام های "بهرام، فرصت، درد و دل" و یک آلبوم گردآوری شده به نام "نوار قلب" که تک آهنگ جنجالی "نامه ای به رئیس جمهور" در این آلبوم تا حدودی بین مردم محبوب شده بود تصمیم گرفت که اولین آلبوم حرفه ای خودش به نام "24 ساعت" رو با آهنگسازی احسان آتور منتشر کنه.

(نکته مفید در مورد آلبوم نوار قلب: این آلبوم گردآوری شده بود، آلبوم گردآوری شده به آلبومی گفته میشه که ترک هاش بصورت پراکنده قبلا در تاریخ های مختلف منتشر شده باشه و بعد توی یک پوشه بصورت آلبوم مستقل قرار بگیره)

24 ساعت آلبومی بود که ژانرهای جدیدی رو وارد رپ پارسی کرد و بهرام به سرعت به یکی از بزرگان رپ ایران تبدیل شد و تعداد چشم گیری از رپرهای جدید شروع به بهرامیزه کردن کارهاشون شدن! یعنی همه میخواستن بهرام بشن و این موضوع مدت ها به رپ ایران قالب شده بود، از این میان رپرهای خوب مثل امیر خلوت و رپرهای متوسطی مثل نوید تونستن کار خودشون رو با فضای کارهای بهرام و اضافه کردن نوآوری از طرف خودشون موسیقی خودشون رو بسازن و شناخته بشن.

بعد از دستگیری بهرام و سایر رپرها و اوج گیری موسیقی خالتوری و موسیقی معترض ضعیف اونور آبی که تقریبا توسط تمام شبکه های ماهواره ای و حتی سریال های تلویزیونی و حتی سینماها حمایت میشدند و موسیقی شیش و هشت و معترض ضعیف چنان بر جامعه حاکم شد که بهرام به سکوتی چندساله نشست...

به گفته رضا پیشرو در صفحه فیس بوک، بهرام چند روز بعد از بیرون اومدن از زندان با پیشرو ملاقات میکنه و میگه:‌ زمانی فهمیدم چقدر تنهام که وقتی از زندان آزاد شدم هیچ کسی پشت در منتظرم نایستاده بود.

بررسی

قبل شروع جدی مقاله بگم که خیلی بیشتر از چیزهایی که نوشتم این آلبوم حرف داره و قطعا مثل بیشتر نقدها نمیشه تمام خصوصیات آلبوم رو توی مقاله مورد بررسی قرار داد و قطعا نکات زیادی هست که باید مخاطب با گوش دادن آلبوم دنبالش بگرده و ازش لذت ببره.

به گفته سازندگان آثار ژانر این آلبوم Old School هست اما نکته اینجاست که این آلبوم نوآروی های زیادی داشته در سال 1387 استفاده از ریتم شیش و هشت برای ساختن یک بیت Old School یا استفاده از سازهای اصیل که اتفاقا بصورت کلیشه ای استفاده نشده. یعنی مثلا توی آهنگهای یاس عزیز یا آهنگهای رپرهای ضعیف مطرح مثل حامد فرد از سازی مثل تار بصورت فوق کلیشه ای استفاده شده که فقط بگه ما ساز اصیل استفاده کردیم اما توی آهنگی مثل اینجا ایرانه یا بیخیالش ساز بصورت جدی بخشی از آهنگ شده و خارج از اثر بصورت یک پز و افتخار استفاده نشده.

نکته دیگه ای که خیلی جدی روش کار شده متن آهنگهاست. متاسفانه دوستان بجای بررسی تمام لایه های این آثار به پوسته رویی اثر که منظور و حرفهای بهرام بوده دقت میکنن، این مهمه اما موضوعات دیگه واقعا جاموندن.. وقتی که با دقت مصراع های این آلبوم رو بررسی میکنیم متوجه میشیم که از قالب های نوشتاری و حتی زبان های گویشی مختلفی استفاده شده که در کنار هم رنگبندی درستی دارن و به هم میخورن.

مثلا متن زیر 2 بیت از آهنگ "من" هستش که بیت او به زبان امروز نوشته شده و بیت بعدی بگونه ای با زبانی تغزلی نوشته شده که به بیت قبلش میخوره:

بدون که کلم باد داره اینو ثابت کردم / نه با سینه بالا دادن یا با تاب گردن

نداری تقصیری ندیدی مثال من / تا تو تاثیری نگیری اسیری بذار بگم

نمونه خیلی خوب این شیوه رو توی آهنگ "کاردو - فصل اول" میبینیم که حتما پیشنهاد میکنم با دقت گوش بدید.

بگذریم..

خلاقیت های آلبوم خیلی زیاد بودن بعنوان مثال کورس ها فکر شده و اساسی بودن بخصوص کورس آهنگ "راه من" که اون زمان یک سنت شکنی بود واسه خودش.

استفاده از فلوهای گوناگون که به نظرم از بهتریناش میشه به آهنگهای کمتر توجه شده آلبوم اشاره کرد مثل (گله نکن - من - دلنوشت)

آلبوم 24ساعت زبان شعری جدیدی رو به رپ پارسی معرفی کرد که باعث پیشرفت این سبک شد

این آلبوم سکوی پرتاب لیبل دیوار، احسان آتور، نیموش و بیشتر از همه خود بهرام بود

 نکته ای که باعث شد خیلی ها از عموم مردم به این آلبوم توجه کنن موضوعات اجتماعی بود که باعث شد نقد فنی اثر بارها و بارها شهید بشه و آلبوم تبدیل بشه به مجموعه ای تاریخ مصرف دار و تبلیغ کننده.

افرادی که با ژست روشعن فکرانه این آلبوم رو تحسین میکردن الان دارن آهنگهای بی وزن معترضان جدید رو گوش میکنن اما این آلبوم قطعا موندگار خواهد شد چرا که نظر روشعن فکری ایرانی ها هرگز و هرگز و هرگز نتونسته اثر رپی رو فیت و یا موندگار کنه.

حالا میخوام کمی به موضع گیری های اجتماعی بهرام توی این آلبوم نزدیک بشم

به نظرم خیلی خوبه که در بین این همه آثار معترض فراضعیف که عزیزان منتشر میکنن بهرام اولین نفری بود که آلبوم قوی با مضمون های اجتماعی منتشر کرد، و همین اولین بودن امتیازی رو به بهرام داد چرا که امروزه دیگه این موضع گیری های باید با دقت بیشتری انجام بشه، نوع اعتراض ها خیلی کلیشه شده

خواننده ها امروز به هر مسئله ای که در روز اتفاق افتاده یک اشاره ای میکنن و سرجمع میشه آهنگی که از اول تا آخر پر از تیتره و هیچ هنری درش نیست اما بهرام توی این مجموعه اولین کسی بود که به چندین تیتر در یک اثر اشاره کرد و از مسائل مختلف اجتماعی در کنار هم خوند و البته با این تفاوت که مسائل سطحی روز و تاریخ مصرف دار نبود. اما بازهم میگم این نباید شیوه ی قالب بشه و آهنگ "اینجا ایرانه" خیلی متفاوته از آهنگ های بی وزنی که مدام هروز منتشر میشن و هرمصراع داره به یک چیز میپردازه.

هیچ شیوه و حتی هیچ موضوعی نباید شیوه ی قالب یک هنرمند یا یک سبک بشه چرا که نابودش میکنه و مخاطبها بصورت ژست به آثار نگاه میکنن و آثار برعکس ادعایی که دارن هیچ کاربردی در زندگی مخاطب نخواهند داشت.

در آخر به نظرم بهترین اثر این آلبوم ترک "من" بود که از نظر فلو خیلی فشرده و پیوسته بود و آهنگسازی خیلی خوبی هم داشت و برعکس دوستانی که گنگستا رو با دروغگویی و لوس بازی به گند کشیدن این یک اثر گنگ محکم بود.

برای آخرین بار: فرق اصلی این آلبوم با بقیه آلبوم های اعتراضی که دوستان فراری خوندن اینه که این آلبوم زیبایی شناسی داره و نوع پرداختنش به مسائل تازگی داشت و از نظر وزن و قافیه که الفبای لازم برای نوشتن شعر رپ هستن اصولی بود.

یعنی وزن ها دو کلمه ای بود مثلا به مثال زیر توجه کنید که (ارزش لبخند/هست بشه کمرنگ) از ابیات آهنگ "من" رو نشون میده:

Ar ze she Lab khand

Hast Be she Kam rang

دو وزن و قافیه نویسی الفبای نوشتن شعر رپه و اثری که این رو هم نتونه انجام بده اثر نیست و مثل ماکت خام توی فیلمسازی می مونه که حرفه ای نیست و تمیرینی ساخته شده.

ممنون که وقت گذاشتید.

Instagram.com/AriyanKabiri